Το αντικείμενο του σχεδιασμού αφορά στη διαμόρφωση και ανάδειξη της – εντός της πόλης – παραπήνειας διαδρομής. Η προσεκτική ανάλυση της περιοχής οδηγεί στο συμπέρασμα πως πρόκειται για μια ζώνη που εμφανίζει, πολύ ισχυρά και ισότιμα, ποιότητες αστικού και φυσικού τοπίου. Η συνύπαρξη αυτών των ποιοτήτων εμπλουτίζει τον – εν τέλει – απλουστευτικό προσδιορισμό της ως «παραπήνειας περιοχής» και τη μετατρέπει σε «δυναμική τοπιακή ενότητα». Μια ενότητα που καλείται να ενσωματώσει σε φυσικό υποδοχέα, χρήσεις αστικού προσανατολισμού. Μια ενότητα που μπορεί να συμβάλλει στην αναδιατύπωση της σχέσης πόλης – ποταμιού και στη συγκρότηση της ταυτότητας της Λάρισας στη βάση αυτής της σχέσης.

Ένας επιμήκης άξονας κίνησης και προσεκτικά επιλεγμένες περιοχές – πλατώματα στάσης, ξεκούρασης και απόλαυσης του τοπίου αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά της ανάπλασης. Τόσο ο διάδρομος κίνησης, όσο και τα πλατώματα στάσης παρακολουθούν με πολύ προσοχή την υφιστάμενη βλάστηση, τις στάθμες και την κλίμακα της περιοχής στην οποία εντάσσονται, συγκροτώντας μια ποικίλη τυπολογία επεμβάσεων ως προς τη γεωμετρία, τα υλικά και τις δυνατότητες χρήσης.

Η συνολική διαμόρφωση συνιστά μια διαρκή διαπραγμάτευση της σχέσης ανάμεσα στο «φυσικό» υπόβαθρο και την αστική συνθήκη. Μια διαπραγμάτευση ανάμεσα στην – έτσι κι αλλιώς δύσκολα εντοπίσιμη – «φυσικότητα» που πλημμυρίζει το άστυ και την παρεξηγημένη «αστικότητα» που εκβάλλει προς το ποτάμι.